Çalıştığım geçici yer paramı hala yatırmadığı için sefaletle koyun koyuna geçen günler yaşıyorum. Cüzdanımı açıp açıp "nasıl yaşanır seninle, nasıl nasıl" diye soru sorup kendimi kaybetme seviyesine geldim. Neyse, yaramı daha fazla deşmeyeceğim. 

     Tiyatroda sezon oyununda kendime ufak bir rol edindim. Melek (!) olacağım. Kanadımın tülü yırtık ve tütüm kayıp olduğu için görsel bir şekilde destekleyemiyorum yazımı, ne acı :( Yönetmen hala bana ve arkadaşlarıma "barzo melekler ahahahahha" deyip gülüyor ki ben hatırı sayılır bir dans geçmişi olan insanım. İçim param parça! Dün hayatımda bir ilki yaşadım ve hırs yaptım gittim aynanın karşısında hareketlere çalıştım. Bugün melek performansımla insanların aklını başından almazsam büyük ihtimalle kahrımdan sahnenin ortasında öleceğim. 

     Gereksiz hırslarla yitip giden hayatlar....